Wyspa Króla Jerzego

 

Wyspa Króla Jerzego (62°02′S 58°21′W) jest największą wyspą archipelagu Szetlandów Południowych, położonego 120 km od wybrzeży Antarktydy. Wyspa została odkryta przez Williama Smitha w 1819 roku. Powierzchnia wyspy wynosi ok. 1300km², z czego ponad 90% pokrywają lodowce. Wyspa ma trzy główne zatoki: Zatokę Maxwella, Zatokę Admiralicji oraz Zatokę Króla Jerzego. Na wyspie znajdują się stacje należące do 10 państw.

Stacje zimowe:

Stacje letnie:

  • Machu Picchu (Peru),
  • Pieter J. Lenie Station Copacabana (USA).

Na Wyspie znajduje się także refugium Ekwadoru.

Chile i Argentyna zgłosiły roszczenia terytorialne do Wyspy (kolejno w 1940 i 1943 roku), które nie zostały jednak uznane przez społeczność międzynarodową.

Jedną z lokalnych atrakcji jest prawosławna Cerkiew Świętej Trójcy zbudowana w 2004 roku przy Stacji Bellingshausen. Miejscem o znaczeniu historycznym jest też grób Włodzimierza Puchalskiego, polskiego fotografa i reżysera filmów dokumentalnych, zmarłego podczas ekspedycji 19 stycznia 1979 roku.

Na Wyspie używany jest czas lokalny wg. strefy UTC/GMT -03:00.

Grupy lęgowe pingwinów Adeli na przylądku Rakusy | Adélie penguin’s roocery at Rakusa Point

Obraz 2 z 3

Grupy lęgowe pingwinów Adeli (Pygoscelis adeliae) na przylądku Rakusy, fot. Ewa Przepiórka