Polska Stacja Antarktyczna im. H. Arctowskiego jest jedyną tego typu jednostką prowadzoną przez polską placówkę naukową, zaś całoroczne stacje naukowo-badawcze w Antarktyce posiada zaledwie 20 państw. Tak więc to unikalne również w skali światowej urządzenie daje Polsce dostęp do największego naturalnego „laboratorium przyrody” jakim jest Antarktyka, możliwość prowadzenia ambitnych, multidyscyplinarnych programów badawczych oraz szansę współpracy z najlepszymi placówkami naukowymi z innym państw. Ekstremalne warunki klimatyczne panujące w Antarktyce, wysokie wymagania dotyczące ochrony środowiska i ogromne trudności logistyczne związane z utrzymaniem stacji badawczych i realizacją programów naukowych sprawiają, że rejon ten stał się również laboratorium testowania nowych technologii. Wiele realizowanych w oparciu o Stację programów naukowych ma potencjalną wartość aplikacyjną.
W oparciu o Stację im. H. Arctowskiego oraz dwie bazy terenowych „Lions Rump” i „Demay” prowadzi się badania naukowe w dziedzinach takich jak oceanografia, geologia, glacjologia, geomorfologia, klimatologia, mikrobiologia, botanika, ekologia, ornitologia, genetyka, biologia i chemia morza, kartografia a także stałe monitoringi środowiskowe. Badania są organizowane w ramach interdyscyplinarnych programów badawczych, dotyczących problemów takich jak zmienność ekosystemów polarnych, ewolucja, struktura i dynamika różnorodności biologicznej czy też wpływ zmian klimatycznych w rejonie Półwyspu Antarktycznego na funkcjonowanie ekosystemów morskich i lądowych.
Materiały i dane gromadzone od 1977 roku w oparciu o Polską Stację Antarktyczną im H. Arctowskiego są w sposób ciągły wykorzystywane w kraju przez ponad 20 placówek naukowych oraz przez instytucje naukowe z 22 krajów. Na bazie tych materiałów zorganizowano m. in. bank psychrofilnych szczepów mikroorganizmów pochodzących z różnych środowisk. Obecnie kolekcja liczy około 3000 izolatów, w tym także o potencjale wskazującym na ich przydatność biotechnologiczną.